Art is the answer

26/03/2021

*** Oude inzending voor de prijs van de Kunstkritiek***

*** Ik ben niet gewonnen***

*** Wat ook werkelijk niet uitmaakt ***

*** Concept: Metaniveau Kunstkritiek***

*** Dit jaar zijn de gewonnen inzendingen wel zeker de moeite***

*** Na te kijken op ***

*** https://jongekunstkritiek.net/winnaars/jaar/2020 ***

Art is the answer

Een schichtige, bange blik achter een warrige baard.

Zo ken ik hem niet.

Een kort gebaar of ik ook mijn magazine door hem wil laten ondertekenen...

Pff, nee, ik ben geen fan van perfectionisten, het zijn in mijn ogen de nieuwe Don Quichottes, in plaats van tegen windmolens, vechten ze tegen zichzelf, wat minstens even raar is.

Ik open het magazine SHOW 2018...

Op de eerste pagina een artistieke wazige foto van hem in een meer energieke pose van 'De denker' van Rodin.

"Moving through periods of grief and crises is never easy. It has been something I've had to do multiple times -sometimes having to start from scratch- trough-out my life and career, be it as a designer, a teacher or as the head of our beloved Antwerp Fashion Department.

I know and understand that these past months have cut particularly deep, not so much because of outside noise (which always cancels itself out eventually) but first and foremost because of at the tragic loss of one of our students. What do we do when faced with such loss? We acknowledge, feel and honor it. And we try to remember what we believe in. Trust me when I say that as a collective of teachers, we will never cease to fight for our tailor-made, boundary-pushing and deep-digging fashion program: a curriculum that requires a one-on-one approach and that has brought forth some of the most reputable and paradigm-shifting designers out there, one or more of whom -if everything goes as planned- are once again part of our 2018 International Jury. We, the staff, also promise to be more approachable for conversation and together with Johan Pas, Head of the Royal Academy of Fine Arts Antwerp, who I'd like to thank for his continuous support, we are evaluating the pressure and workload of our course.

One last thing, it is good to unplug sometimes.

Balance is key. Don't feel like you're already behind. You are here and doing amazing. Now, if you want to know how this motley but very talented group of 2018MASTERS came out the other end of their education, please read on. You might recognize some of your own joy and pain.

Keep dreaming.

Keep creating.

Keep going.

Love,
WALTER

De meest politiek correcte tekst die door een bataljon van mensen uit hun duim kon gezogen worden.

Maar qua inhoud volgens mij, correct. Al werd eerst de zakelijke kant vakkundig afgeschermd en dan pas de menselijke factor erkend. Tevens viel mij op dat dit jaar de sponsoring van Antwerp Fashion Department explosief is gestegen en funds where always very low before.

Als volwassene begrijp je ten volle wat er aan de hand is, als kunstenaarsstudent daarentegen betwijfel ik of je dat economisch en zakelijk inzicht op die leeftijd al machtig bent.

De zelfmoord van een jonge, ontheemde student die ze tot het uiterste moesten drijven, dan pas kon hij "kunst baren".

Een spijtig gegeven waarvan de organisatie hoopt dat het snel door de media begraven wordt.

Het inspireerde mij als lezer enorm.

Wat volgde was een modeshow waaruit elke creatie uitblonk om zo veel mogelijk te verschillen van de ander zijn creatie. De menselijke figuur werd als het ware tot zijn limieten getrokken om een unicum te vertalen. Nee, het was niet fout, maar het was ook niet meer juist.

De distinctieve kentering van de oude kunstperiode in de volgende.

Het sterven van kunst en het begin van een commerce.

Ik heb onderstaand relaas, mijn KunstKritiek, in een ander gegeven naar de internationaal gerenommeerde Belgium Art Price gestuurd, die vandaag van zijn spreekwoordelijke sokkel is gevallen, omwille van een sociaal probleem of misverstand, laat ons dat vooral in het midden houden, in een zijspoor van een gekke vlaag ontsprongen uit systematische verveling van een lineaire job die mijn brood verdient.

Zoals de meeste lineaire jobs doen.

De prestigieuze Belgium Art Price is namelijk stilgelegd omdat ze tijdens deze editie enkel blanke mannen van middelbare leeftijd representeerden in hun finalisten.

En de maatschappij had daar op zijn beurt een probleem mee.

Ik zal mijn enthousiaste en ongevraagde deelname als complete amateur, op mijn overduidelijke Quarter-life crisis steken...
Waarom deelnemen aan gerenommeerde kunstwedstijden als artistieke sans-papier? Waarom niet?

Als niemand op mij, mijn mening of op mijn werk staat te wachten, dan had mijn vader vroeger best van mijn moeder afgebleven.

De correcte filosofie van een enfant terrible...

Met deze gedachtegang ontspringen er steeds meer artistieke "Art Undergroud" groeperingen.

In Parijs 1863 heette het de "Salon des Refusés", vandaag herbegint het even onregelmatig, zonder fondsen, klein, versnipperd en ver verspreid.

Maar vernieuwend, innovatief en afkerend.

Jong talent is het duidelijk beu om op "gerenommeerde permissie" te wachten en etaleert dat al te vaak nog graag met een overduidelijke opgestoken middenvinger.

***The New Pope, op Netflix, is een zeer actuele spin-off van deze gedachtegang.

Aanrader. ***

Geen respons uiteraard, op mijn inzending van naar de Belgian Art Price, buiten wat ramptoerisme op mijn Facebookpagina... meer had ik gelukkig ook niet verwacht.

Op Facebook staat niets van mijn werk op natuurlijk, want je kan evengoed je artistiek werk op de stoep gooien...

Een besef waar veel jonge artiesten, geil om al dan niet narcistische aandacht, hopeloos op zoek om naam te maken, nog niet achter gekomen zijn.

Evenals de sites die beloven geld te maken van je kunst... wat ze ook nooit doen en zeker nooit aan de kunstenaar geven.

Hoe kan de kunstenaar dat uiteindelijk wel controleren? Globaal dan nog? Dat mag "Redbubble" mij eens komen uitleggen.

Ik zit als middenklasser, amateurartiest en moeder en voltijds harde werker verveeld met de hedendaagse tijdsdruk en het gepaard uitdoven van een esoterisch en cultureel gegeven dat vandaag iedereen vanaf de 18 tot de 55 misgund wordt, en verloren wordt in een systematisch vervangen in het praktisch prioritaire, commerciële, of het narcistische, altijd zakelijk gebonden alternatief.

In het kort gekend als "commerce"...

Dit probleem maakt van kunst zelf, vandaag een business als een ander... Hoeveel hommages kunnen we nog slikken, weer een film over Freddy Mercury, had hij al niet zijn hommage over een paar jaar terug gekregen in de vorm een theaterstuk...

Jaques Brel, Greace en Mamma Mia de musical, het hologram van Whitney Houston ik krijg op cultureel valk de ene déjà vue na de andere, waarom?

Een ander mooi voorbeeld is Netflix, en Disney+, festivals, op kleinere schaal de kunstgaleries, ze representeren hun eigen goudhaantjes, die op hun beurt transformeren in melkkoeien met een leger aan aangevoerde ideeën en/of een zee van verschoven verantwoordelijkheden die de op de schouders genomen worden van derden.

GO BIG OR GO HOME.

Wie dit "artistiek, cultureel resultaat" voorgeschoteld krijgt, moet wel overdonderd zijn...

En dat is hij ook.

Overdonderd, overweldigd...

En dan pas is het vandaag pas goed genoeg, als het publiek zich klein, pietluttig, betekenisloos en talentloos genoeg voelt.

Het nieuwe artistieke communisme als het ware...

Vroeger hadden de oude garde ervaring en jonge mensen hadden "courgage", "hoop", "moed", en maakten ze in een eigenzinnige vlaag met een eigen visie een start van een nieuw kunsttijdperk, die zich duidelijk afzette tegen de vorige.

Vandaag is een blik op internet genoeg voor een volledige demotivatie van alle ambitie.

Nooit even goed zal ik zijn of worden, jongen mensen weten nog niet hoeveel tijd ze al dan niet besteden om tot een bepaald niveau geaccepteerd te worden... dat leert alleen ervaring & leeftijd.

En laat staan, wat er voor de groei van talent, in de kering, dreigt opgeofferd te worden.

Velen geven al op, alvorens ze begonnen zijn.

De andere "amateurs" landen in een goedkope expositieruimte in het stadhuis of lokale Kunstacademie, waar geen kat tijd of zin in heeft om naar een artistiek resultaat om te kijken. Daarom dat groei en tijd vinden voor artistieke zelfontplooiing aardsmoeilijk is.

Plaats daarboven nog een paar bezorgde ouders die niet geloven dat zoon of dochterlief ooit zijn centjes zal kunnen verdienen met kunst en alle creativiteit stopt systematisch en gelijklopend met "volwassen worden".

Ik wil jullie vandaag graag mijn werk voorstellen... zonder van het onderwerp af te wijken.

Ik geef niet graag de symboliek van mijn werk direct weg...

Deze afbeeldingen symboliseren voor mij Kunstkritiek.

Ik hou van de menselijke reactie van wat ze denken dat ze zien...

Populaire opinies //

"Een hart in een circel"

"Een hart met drie bollen"

"De Deflux Capacitor van Back to the Future"

"Oh nee, symboliseert het eeuwige liefde ofzo"

Het staat in feite voor inzicht en overzicht.

Van een mens in de wereld, dit komt later aan bod.

Ik ben een anonieme kunstenaar, een amateur, ik ben een sans-papier...

Een vreemdeling voor de kunstwereld.

Ik heb geen waslijst aan nominaties en prijzen, maar ik weet dat ik geen verliezer ben.

Een kunstenaar neemt zijn visie op de wereld serieus.

En deelt die visie met de wereld. Come what may...

Ik weet nog dat Walter Van Beirendonck stond te zeveren in een interview over zijn collectie van Designers Against Aids over zijn hertje dat verloren stond in het bos op zijn ontworpen T-shirt en dat dat dan over het verloren gevoel van de zieke ging en de gedachte van zijn knulligheid besloop me... 'de Walter' had ook hier een hersenbocht te veel had gemaakt waardoor de essentie in wind vervloog.

De dame die hem interviewde schoof wat ongemakkelijk met haar voeten in de stilte die volgde.

Maar dat doet een kunstenaar, hij gaat soms te ver, en hij slaagt tegen zoveel ballen dat er soms een keer één pijnlijk misgeslagen wordt. Maar dat houdt hem niet tegen. Jezelf niet laten tegenhouden is net wat het kaf van het koren scheidt... In alles, we hebben allemaal wel genoeg in ons om het te maken. Doorzetten is de sleutel tot succes, zelfs bij faling... op faling... op faling...

Het probleem is dat de wereld zo groot is, en door de globalisering vandaag nog dat ietwat groter, dat elke menselijke visie erop automatisch beperkt is.

Mensen oordelen vanuit hun eigen standpunt.

Vanuit hun visie op de wereld.

En sommigen zijn geprivilegieerd, en sommige benadeeld.

En niemand is werkelijk in evenwicht, we streven er gewoon elke dag terug naar.

Ik dacht dat ik nooit aan de grote deuren moest gaan aankloppen met kleine handjes.

Dat ik braaf de ladder moet beklimmen zoals iedereen.

Deze symbolische werken geven mij de moed omdat NET WEL te durven.

Dat zelfs van mezelf te eisen.

Want ik ben beperkt in mijn eigen visie.

Ik bevat nooit alle parameters en factoren...

Ervaring leert me vandaag al echter...

Dat niemand dat heeft.

En net vanuit die beperktheid heb ik een reeks beelden uitgewerkt dat voor mij ultiem begrip en bescheidenheid én zelfzekerheid uitbeeldt, zowel voor mezelf als voor anderen.

Een gegeven dat in deze mondige maatschappij met de dag meer vervalt en niet altijd met meer woorden vernieuwd wordt.

Afbeelding 1

Conceptie als zuiver evenwicht tussen zijn en realiteit

Als we verwerkt worden, ontstaan we als een lichtflits als een zaadcel zich versmelt met een eicel door een explosie van zinkdeeltjes.

Een gegeven, mens, in een gegeven, wereld.

Niets meer. Een "goddelijke" gelijkheid. Een "goddelijk evenwicht"...

Leven, niets meer.

Een licht.

De grote zwarte, volle cirkel in het midden representeert de het individu.

In dit geval de eicel en de zaadcel op het exacte moment ter versmelting in puur licht.

Een moment van esoterisch mirakel in al zijn kleinheid.

De buitenste cirkel, die nog geen contact heeft met het individu representeert de omringende realiteit.

Het representeert het enige moment waarop we werkelijk allemaal gelijk zijn.

Afbeelding 2

Ontstaan van leven

Hier zien we het ontstaan van een band van het wezen met de realiteit en gezien het miraculeus karakter van het unicum van het ontstaan van iets uit niets, wie weet, ook met dat wat de realiteit zou kunnen overstijgen.

En vanaf dat moment zijn de mogelijkheden en variabelen eindeloos.

"Het leven, kan met een gezegende glimlach of met rollende ogen gepreveld worden."

Vanaf nu zijn er voorwaarden, nadelen, voordelen, beperkingen, privileges en keuzes...

Vanaf nu zijn we gebonden aan realiteit.

In den beginne zijn we gebonden aan een ander, een vrouw, een moeder.

Fysiek, celmatig zelfs en niets meer.

Dan begint het leven. LEVEN is het grootse kunstwerk dat een mens kan maken.

En ik heb er vandaag, als vrouw, twee volle gemaakt, dat van mezelf en dat van mijn dochter... en sommige maken er zelfs nog meer.

Ik ben een vrouw, een moeder, en de prijs hiervan is dat ik mezelf nooit als prioritair heb ervaren.

Eigenlijk bestaat het glazen plafond niet, een vrouw legt het zelf met liefde zelf aan.

Ze kijkt erdoor en ziet alles dat ze had kunnen hebben als ze maar niet steeds voor alles wat ze recht houdt had gekozen. Ze is vaak de dupe van haar eigen verstand en verantwoordelijkheidszin.

Ook ik nam mezelf nooit serieus genoeg, als kunstenaar.

Tot ik een kind kreeg en een voorbeeldfunctie kreeg.

Dat was haar geschenk aan mij.

Ik wil mijn dochter leren om haar visie op de wereld en haarzelf wel serieus te nemen niet steeds braaf te wachten op permissie.

En het nu of nooit gegeven dat een kind gewoon teweeg brengt, zet ambitie gewoon in brand. Alle plannen die je had moeten voor een tijd verplicht met de moedermelk in de diepvries.

Back to square one, sister...

Vaak is dan de toon al gezet, de positie van achterblijven.

Ik heb lang en hard nagedacht over mijn levensbeslissingen.

Het doet me een vraag rijzen...

Wat word ik?

Wie word ik?

Ook als kunstenaar...

Een aap? Die lui voor de televisie hangt en van goed eten stront maakt?

Een goudvis? Die elke dag naar het werk gaat en hetzelfde doet, als een vis die rondzwemt in een kom?

Een kip? Die hard haar best doet om elke dag kwalitatieve eitjes te leggen, met een prachtige prijs-kwaliteitverhouding die iedereen graag eet en koopt?

Een oester? Die zich afzondert en in de plaats van eieren dure pareltjes maakt? Die ze daarom nog niet verkocht krijgt?

Eigenlijk denk ik dat ik ze allemaal een beetje ben. Variatie is het antwoord. Slimme mensen én kunstenaars wisselen ze duidelijk met elkaar af...

Ik zie veel kunstenaars met hun spreekwoordelijke apenkaka, kopieën, eitjes, en parels.

De kunstmarkt is door globalisering zo divers, breed en overweldigend geworden dat enkel een sterke 'clou' of inzicht van desbetreffend kunstproduct nog een meerwaarde biedt. En die kan zitten in elk bovenstaande.

De meest gerepresenteerde kunstenaars in de commerce zijn vandaag een kruising zijn tussen een oester en pauw...

Daarin ligt net de kunstmarkt zijn probleem, in zijn economie.

Kunst leeft spijtig genoeg steeds naast de economie, ze heeft er zelfs een hekel aan, in een economisch gegeven wordt kunst getransformeerd tot commerce...

En dat maakt naar mijn inzicht de kunstproductie van vandaag zo banaal en saai.

Steeds die pauweneiparels...

Er is geen vandaag geen brede representatie van het brede sociaal scala van representatief talent in een maatschappij.

Maar er is gelukkig een begin van alweer een spannende kentering in volle gang.

Een getalenteerde kunstenaar moet zich vandaag academisch "verliezen in zijn werk". "Perfectionist" zijn...

Maar mensen doen niet graag hun schelpen zo lang toe.

Ik voel dat mezelf in mijn werk verliezen een privilege is dat ik gewoon niet heb.

Ik verlies me niet graag. Dan verlies ik liever.

Iemand die zich verliest, verliest ook de grip met de realiteit. En dat kan nooit positief zijn.

Van zelfmoord, drugs, tot afgesneden oren in de academie, het heeft allemaal al de revue gepasseerd.

Kunst is zo kwetsbaar en persoonlijk dat afwijzing heel persoonlijk aanvoelt bij een kunstenaar.

Maar dat hoeft het niet te zijn.

Iedereen moeten tegen zijn verlies kunnen.

En iedereen moet blijven proberen.

Hoop en moed houden.

Kunst is de hoogste vorm van hoop, aldus de artistieke tachtiger Gerhard Richter.

"Art Medicine" is dan weer een beloftevolle uitspraak van Yayoi Kusama.

Een economisch gegeven schrijft vaak alle hoop af, de kunstwereld (lees een wereld die krap bij kast zit) zet al snel een streep door een naam.

De Vlaamse musea willen de subsidies zien verdubbelen en museum DIVA staat twee miljoen euro in het rood.

Nee, jonge kunstenaar of maker, jij moet daarom net NIET de hoop verliezen.

Hou dat in acht en je hebt kansen genoeg. De realiteit van vandaag is niet de realiteit van morgen.

Laat dit schrijven een manifest zijn dat een antwoord is op de nieuwe hedendaagse kunst.

Het neo-dadaïsme als het ware.

Een artistieke maatschappij waar Trump de president van Amerika is geworden, al heeft hij een IQ waardoor hij meer geschikt zou zijn om mijn was op de vouwen. Al zou ik hem zelfs daar niet mee vertrouwen.

Ook daarom, doe ik ook dit, zelf.

Afbeelding 3

Gebonden aan de realiteit

Een representatie van groot en flink worden in de in de omringende, eigen realiteit.

In den beginne, geloof me vrij, door enkel energie van deze realiteit op te nemen, in fysieke vorm. Dan door te leren om deze energie terug af te geven.

Fysiek zijn we dan met één band aan de realiteit gebonden. Aan onze grote en sterke potentiële kern.

En door de jaren heen wordt het enorm complex, bewegend, elastisch, beschadigd, variabel voor ieder uniek meesterwerk dat "het leven" heet.

En het leven, wel, dat legt een individu aan banden...

Hieronder iets meer uitleg...

Legende//symboliek:

1//Uw kern, wie je bent...

Het kind. De zuigeling. De essentie. Iemand die sommige mensen al lang niet meer hebben tegengekomen.

Stel u jezelf voor, naakt, op de noordpool. Net uit een drie maanden lange coma. Zonder bril. Je komt dan dichtbij. Zo klein zijn alle mensen in werkelijkheid, echt.

2//Linker energetische kernband met de realiteit, de kernband met de met meer logische en materiële begrippen.

Positieve energie vloeit door een mens door het consumeren van een goede maaltijd, het kopen van een fijne auto, voorrang krijgen in het verkeer, de lotto winnen, fit zijn, het loon op de zichtrekening. Als er veel positieve energie vanuit de realiteit naar deze kern gaat, denk privileges, geld hebben, een positieve en evenwichtige tijdsindeling hebben, dan wordt de kern groter en sterker. Een sterke, goed gevoede kern kan omschreven worden als later "zelfvertrouwen".

3//De andere kernband met de realiteit. De rechterkernband.

De rechterband staat zoals de rechterhersenhelft voor het gevoelsmatige en het creatieve.
En de positieve en negatieve energie die vanuit de realiteit naar uw kern gaat vanuit creatief oogpunt. Positieve energie vloeit in de vorm van erkenning, artistieke verwondering voor andermans of eigen werk, liefde, warmte, het kennen van voldoening na hard werk. Een sterke, goed gevoede kern kan omschreven worden als later "zelfvertrouwen".

4//De link naar secundaire huidige opgebouwde realiteit.

Je moet het visueel voorstellen.

Een kind begint van het moment dat het begint te spreken en lopen zich in een bocht te wringen.

Je moet luisteren, het moet leren zien wat het doet en zegt, het moet hechten.

Deze aarding met de eerste band tot de realiteit, pijn hebben, schaamte en verlegenheid ondervinden, ondervinden van wat kan en niet kan, is de eerste bocht en knoop waarin een kind zich moet leggen. Als kern niet sterk genoeg is kan het kind getraumatiseerd, onzeker en ongelukkig worden. Zucht, dit representeert 'onze jeugd', onze 'eigenheid', onze 'aarding'...

5//Rechterband met de huidige, volwassen creatieve realiteit.

Hoe het er momenteel spiritueel voorstaat, je EQ, je huidige kunde tot emotioneel, empathisch denken, waar je artistieke en creatieve vrijheden liggen op je werk, of je ze mag gebruiken, je culturele voorkeur, die creatieve visie op de wereld die je deels van je ouders hebt geërfd of zelf hebt opgebouwd.

6//Linkerband met de huidige, volwassen logische realiteit.

Hoe je er financieel voorstaat, je IQ, je capaciteit tot logisch nadenken. En je huidige kunde erin.

7//De dagelijkse aarding, de gewoonte, de buffer, het repetitieve, het soms saaie, het troostende, het soms lelijk enerverende.
8//De bochten die een mens moet maken om alles op het droge te houden.

Niet toevallig in de vorm van een hart.

Waarmee we allemaal bekend zijn. Hoe we ons moeten schikken naar alles en iedereen, ook naar onszelf.

Slapen, eten, tanden poetsen, ziek zijn, gezond zijn, de liefde van kind, partner en huisdieren, uw kernrealiteit, uw partner, thuis, de was, de plas, de vaat, het huis, de eigen ambitie en het ondersteunen van die van een ander...

Uzelf, als een kerk, in het midden houdend.

9//De realiteitshelften.

De linkerhelft is de materiele realiteit

De rechterhelft is de artistieke, en gevoelsmatige realiteit.

10//De omringende realiteit

Een cirkel van realiteit die groot en klein kan zijn. De anderen, de mensen waarvoor we zorgen of die we niet kunnen hebben. Hetgeen waarin de kern die steeds evenwicht zoekt, zich probeert in te bewegen.

Mijn Kunstkritiek is u te bewegen in uw realiteit, en nooit 'de realiteit' te verloochenen, probeer steeds op creatieve, realiteitsvriendelijke en mensvriendelijke manier kunst te scheppen en een evenwicht te vinden dat voor u past.

Toon ruggengraat in uw werk en tegen uw critici.

Kunst is een idee scheppen uit de moment dat de kunstenaar in een lijn staat met realiteit. Een gevonden moment van evenwicht die met energie omgezet wordt in uiting.

De mening van een kunstcriticus, die is met dit gegeven in het achterhoofd houdend, heel relatief.

Herinner je de behoefte Pyramide van Maslow, kunst is zelfontplooiing, nooit zelfopoffering.

Herinner tegen je eigen kunstcriticus op tijd en stond eraan wat je hebt volbracht ondanks je realiteit.

Iets dat je enkel leert op leeftijd en met ervaring.

En als je nog een brug verder kan en wil denken, dan kan je ook de realiteit van een ander inschatten. En daarin ligt de kunst zoveel meer dan in lege materie, hoewel immer zo gezellig, vluchtig en ziel balsemend.

Kunst is waarachtig het altijd wederkerend antwoord in diversiteit door Moeder Natuur. Onwillekeurig is ze in alle chaos steeds weer aan de zet als Anarchist & Amateur.

*** Concept artwork below***

***Full concept//Lifeline***

1st stage//Magic moment of divine equality in Conception